W 27 odcinku podcastu "Zdaniem Szota" rozmawiam z Michałem Kłobukowskim, jednym z najbardziej znanych polskich tłumaczy. Spotkaliśmy się z okazji premiery tomu "O piciu" Charlesa Bukowskiego. Ale rozmawiamy nie tylko o Bukowskim.

"Bukowski jest trudny dla polszczyzny przede wszystkim dlatego, że pisze stosunkowo ubogim językiem, co ja akurat staram się zachować ale też uszanować ucho polskiego czytelnika. Miejscami troszeczkę go podkręcam stylistycznie, urozmaicam. Nie za bardzo oczywiście, bo to dalej musi być Bukowski. Wobec autorów mam wiele różnych podejrzeń, kiedy ich tłumaczę i mam...

"Gdzie jest moja córka?" Iwony Chmielewskiej ukazała się w Korei już prawie dziesięć lat temu, teraz trafia do Polski.

Jak zawsze u tej autorki to książka dopracowana w każdym szczególe, intrygująca koncepcyjnie (ilustracje zostały "uszyte" z materiałów znajdowanych przez Chmielewską w sklepach z używaną odzieżą), a do tego wzruszająca i zdecydowanie dla dorosłych.

Córka - niby krew z twojej krwi, ale jakaś inna, postać wciąż wymykająca się definiowaniu, samookreslająca sie i przepoczwarzajaca. Chmielewska śledzi swoje myśli o tej istocie, co raz jest radosna jak ptak, a raz jak ślimak w muszli.

Już za 5 tygodni premiera książki Michała Nogasia. Tyci książeczka nam wyszła. #zdaniemszota #michałnogaś @nogasnastronie #zniejednejpółki @wydawnictwo_agora

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Wrz 7, 2020 o 12:45 PDT

[WIERSZ NA DOBRĄ NOC] Poezja znaleziona "na mieście". #zdaniemszota #annaświrszczyńska #wiersznadobrąnoc

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Wrz 7, 2020 o 1:28 PDT

Całkowicie przez przypadek trafiłem dzisiaj na Miasteczko Klimatyczne, a tu kto? Urszula Zajączkowska opowiada o tym jak biologia może nas nauczyć zmiany mówienia o świecie. I cytuje Larkina w przekładzie Barańczaka: Woda Gdyby mnie powołano Do wymyślenia religii Jej podstawą uczyniłbym wodę. Zamiast chodzić do kościoła Przeprawiano by się w bród przez rzekę, Po czym przebierano w suchą odzież; Oparłbym całą liturgię Na symbolice przemoknięcia do nitki W dzikim akcie strzelistym ulewy, A na wschodzie postawiłbym wzniosłą Szklankę wody, w której snop światła Mógłby w swoich zmiennych...

Ktoś mnie zapytał kilka dni temu jaką najlepszą książkę przeczytałem w tym roku i bez wahania odpowiedziałem, że "Wileński poker" Ričardasa Gavelisa w przekładzie Kamila Peceli. Dla "Nowej Europy Wschodniej" miałem przyjemność napisać recenzję tej wspaniałej powieści. To książka o mieście, które zmaga się z sowieckim, polskim, ale też żydowskim dziedzictwem, niezwykły fresk przedstwiający jej mieszkańców ale też duchy zamieszkujące widmowe Wilno. Gavelis połączył w tym niejednorodnym dziele krytykę "litewskości" przy jednoczesnym wywyższeniu, wręcz hagiografii litewskiej stolicy. Nie...

Skoro sobota to jestem w Bydgoszczy. Ostatni dzień tournee, które zaczęło się miesiąc temu w Szczebrzeszynie. Byłem przez "wakacje" na 5 festiwalach literackich, odwiedziłem siedem miast, poprowadziłem osiem spotkań, kilka razy sam mówiłem o Zofii Sadowskiej, także online. Dzisiaj porozmawiamy o pasji do literatury z debiutantami nieobecnymi w masowych literackich obiegach. Jakie są ich cele? Co jest dla nich sukcesem? Skąd czas na literaturę? Jestem bardzo ciekaw co powiedzą moi dzisiejsi goście i gościnie. Obok tego razem z Justyną Wicenty też opowiemy o tym, co nam dała praca nad...

Ten Typ Mes w swojej debiutanckiej powieści dość ostro krytykuje celebryctwo instagramowe zatem mam dla niego prezent i kilka pytań, które za chwilę zadam w Sopotece. @mestentyp nie musisz dziękować. #zdaniemszota #tentypmes #dwapsyprzeżyły #wielkalitera #spotkaniaautorskie #sopoteka #sopot #fryty

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Wrz 4, 2020 o 7:29 PDT

„Każdego dnia tworzycie przyszłość” – tym zdaniem islandzki pisarz kończy swoją niezwykłą opowieść meandrującą między kontynentami, literaturami, filozofiami, ludźmi i nieludźmi. I muszę wam się przyznać do tego, że gdy przeczytałem te słowa, wcale nie poczułem się wzmocniony. Nie miałem wrażenia, że znalazłem teraz sojusznika, albo dołączyłem do jakiejś „drużyny Magnasona”. Miałem poczucie tragedii, która dzieje się koło mnie i z moim udziałem. Dramatu, którego jeszcze możemy uniknąć, ale potrzebujemy działań drastycznych i natychmiastowych.

---

Od ponad roku czytam dość sporo literatury o...