Dzisiaj troche wcześniej, bo czuję się podle i zamierzam zapoznać sie z poduszką szybciej niż zwykle. Ewa Lipska z tomu "Miłość w trybie awaryjnym". Tomu - dodajmy - mistrzowskiego, bo dwa poprzednie mnie trochę rozczarowały, a tu jest siła prostoty i głębi w niewielu słowach. O miłości Lipska potrafi wspaniale. I nie tylko o miłości.

Łacińskie i greckie sentencje opisane przez Zuzannę Kisielewską, zilustrowane przez mistrzynie - Agatę Dudek i Małgorzatę Nowak. Piękna i całkiem zabawna książka, która w zwykłych czasach powinna stać się hitem okresu nagród końcoworocznych. I te ilustracje... Dudek i Nowak to estetyczny Olimp. #zdaniemszota #zuzannakisielewska #agatadudek #małgorzatanowak #acapulcostudio #druganoga

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Cze 2, 2020 o 12:54 PDT

Na dobrą noc w Dzień Dziecka mam dla was fragment czytanki z "Książki dla klasy drugiej" Konstantego Lecha i Konrada Jeziorowskiego wydanej w 1929 roku w brazylijskiej Kurytybie. Podręcznik ten, skierowany do dzieci uczących się w polskich szkołach na emigracji, starał się połączyć nową rzeczywistość z pamięcią o Polsce. Tutaj nasz bohater, mały Jurek próbuje wyjaśnić Piniowi na czym polega polski patriotyzm. Na szczęście Pinio ma swój, brazylijski, co nie przeszkadza Jurkowi założyć w Brazylii polskiej republiki. Dopóki jest to marzenie dziecka, dopóty wydaje się być niegroźne i...

Wszystkiego najlepszego wszystkim. Ilustruję ten dzień Tajfunem i książką, której nigdy nie przeczytałem "od deski do deski", ale kocham przeglądać np do porannej kawy - "Spacerem" Katarzyny Boguckiej (wyd. Tako). Dziesiątki czynności i zdarzeń, które czekają nas podczas spaceru, a do tego refleksja o przemijaniu. Smutno piękna książka z wieloma odniesieniami ikonograficznymi. Taki cymeski, który kupuje się tylko dla siebie, z ekstrawagancji, hedonizmu, by mieć. Lubię takie książki. Dzisiaj krótko, bo czas na spacer. #zdaniemszota #katarzynabogucka #spacer #tako #piesektajfun

Post...

[KSIĄŻKI, KTÓRYCH NIE DOKOŃCZYŁEM czytać] Projekt Wiktorii Michałkiewicz wygrał jedną z edycji konkursu reporterskiego Wydawnictwa Poznańskiego. Jestem ciekaw jak dzisiaj się czują jurorzy tego konkursu czytając ten wyjątkowo zły reportaż. Bo intuicją się nie wykazali Główne wady książki Michałkiewicz to niezwykłe wręcz przegadanie, brak spójnej - poza chronologią i tytułowym nacjonalizmem, który z resztą trudno czasem wyciągnąć z opowieści - wizji książki, nadmiar gigantycznych rozmiarów cytatów (po co w książce o Szwecji pięć stron relacji z łódzkiego getta, to nie wiem),...

Mikołaj Grynberg napisał książkę, w której są akapity, których się długo nie zapomina. Brutalnie szczera, bolesna, pełna wisielczego humoru i grozy. Do dykcji autora chwilę trzeba się przyzwyczaić, na początku robi wrażenie zbyt prostej, jakby nadmiernie anegdotycznej, trochę nastawionej na wic, ale później śmiech grzęźnie w gardle. Rozmawiam z autorem we wtorek. Jestem przerażony.

Zbigniew Herbert dla Państwa. Faktografia znowu potrzebuje poezji.

Wydawnictwo Sto Stron debiutuje książką, która ma - o dziwo - sto stron. Nie wiem jak oni pociągną dalej z tym pomysłem, ale będę kibicował, bo debiutancka pozycja, "Zielony Latawiec. Przyjaźń przez 6 kontynentów" to projekt niezwykle ambitny, będący efektem współpracy ilustratorów i ilustratorek z kilkudziesięciu krajów.

Historia jest prosta - wypuszczony w Polsce latawiec dociera do kolejnych krajów, o których krótkie notki z ciekawostkami pisze Julita Pasikowska-Klica. Każdy kraj to inny autor / inna autorka ilustracji, dzięki czemu jest tu różnorodnie, ale wciąż spójnie i niepapugowato....

Uwielbiam ładunek emocji, który odnajduję w wierszach Konrada Góry. Jest to poeta zirytowany i rozgoryczony światem, jednocześnie bardzo dbający o to, by kilka pokoleń polonistów z zachwytem śledziło literackie nawiązania, czy gry wewnatrztekstowe. "Kalendarz Majów" nominowano do Nike i Gdyni i są to decyzje słuszne.

"Jestem ślepcem z korowodu ślepców. Jestem budowniczym wieży. Jestem mieszkańcem wiadomej krainy. Ze statku głupców wysiadłem dwa tygodnie temu (...)" pisał w "Żywego ducha" Jerzy Pilch. Ostatnie powieści nie były wybitne, drażniły nie tak jak powinny czasem, ale wciąż średni Pilch to świetna polska powieść.