Otóż gdyby Schulz z Kafką mieli wnuka, pisałby jak on. Co wydarzy się na gruzach kapitalizmu? Jonas Eika w swoich opowiadaniach podsuwa nam niewesołą odpowiedź. --- Zacznijmy od wizyty na meksykańskiej plaży. Na niej 480 leżaków w 24 rzędach. 80 leżaków przypada na jednego boja hotelowego. Zadania? Smarowanie kremem, masaż, podawanie napojów, wachlowanie – niemal wszystko, czego zażyczy sobie klient (a częściej klientka). Immanuel jest bojem idealnym. Gdy tylko widzi klientkę – francuską damę w przeciwsłonecznym kapeluszu – rusza w jej stronę. "Robi to na luzie, a jego biodra...

Międzynarodowy Booker dla Georgiego Gospodinowa za "Schron przeciwczasowy" (polski przekład Magdalena Pytlak)!

Dużo więcej o Bookerze, autorze i nagrodzonej książce TUTAJ

Dzisiaj mamy dla Was coś specjalnego! Debiutuję w dodatku historycznym GW, "Ale historia" i debiutuję w tandemie z językoznawcą Mateuszem Adamczykiem! Zadaliśmy w naszym artykule kilka pytań. - Czy "przed wojną" panował w Polsce feminatywny raj? - Czego chciały przedwojenne feministki? Doktor Chwalibóg czy doktorki Chwalibożanki? - Czy PRL zniszczył nam feminatywy? - Co jest w języku "naturalne"? - Czy w Polsce wszystko musi znajdować „poparcie naszych przodków", by stało się powszechnie uznawaną normą?

Z językoznawcą, Mateuszem Adamczykiem napisaliśmy artykuł, w którym stawiamy...

- Kiedy Ty zjechała? - Wtedy zjechałeś? Aliaksandr Drahavoz bardzo mi pomagał w rozmowach z Białorusinami, którzy musieli opuścić swój kraj obawiając się represji. Tak bardzo, że przejmował inicjatywę. Zjechali - po białorusku "wyjechali", po polsku "przyjechali", by się spotkać. I o tym jest tekst, którego lekturę bardzo wam polecam. --- Nasta Kudasawa. Rocznik 1984, absolwentka filologii rosyjskiej w Mińsku. Jest poetką, a na swoim koncie ma prestiżowe nagrody i przekłady na kilka języków. "tutaj umarli z rozpaczy kafka, huxley i orwell./tu nie ma dna i wpada się do...

Noblista odpowiada na zapotrzebowanie Zachodu na kogoś, kto będzie "mostem między kulturami". I choć nie unika mówienia o polityce, są w Turcji tematy, o których nawet Orhan Pamuk nie mówi. I nikt nie pyta go o nie.

W 2023 r. Turcja obchodzi setną rocznicę ustanowienia republiki: 29 października 1923 r. proklamowano oficjalną nazwę państwa, a Wielkie Zgromadzenie Narodowe wybrało Mustafę Kemala Atatürka na pierwszego prezydenta. 

Czy to stulecie Turcy będą świętować jako mieszkańcy kraju demokratycznego i świeckiego, czy autorytarnego i podążającego drogą dalszej islamizacji, okaże się już po tym weekendzie.

Do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej za rok 2022 nominowano pięcioro twórców i twórczyń.

Są wśród nich współczesny klasyk z Opola, debiutant z Beskidu, wokalistka rockowa i tłumacz z duńskiego.

- Maciej Bobula za tom "Pustko", wyd. Warstwy

- Stanisław Kalina Jaglarz za tom "gościć sójki", wyd. Biblioteka Śląska w Katowicach

- Kamila Janiak za tom "miłość", wyd. WBPiCAK w Poznaniu

- Jadwiga Malina za tom "Teoria powtórzeń". wyd. Stowarzyszenie Pisarzy Polskich O/Kraków

- Tomasz Różycki za tom "Ręka pszczelarza", wyd. Znak.

Gratulacje!

A jak chcecie poznać bliżej nominowanych i posłuchać np. ich piosenek - klik, klik, klik.

Na zdjęciu drzemiący Orhan Pamuk. Sam się narysował.

A ja mam dla was dzisiaj dwie o nim opowieści. I jedną o Turcji.

Zaczynamy?

---

Dwanaście godzin. Codziennie. Tyle poświęcał Pamuk na pisanie “Nocy zarazy”. Pisał w dzień i w nocy. Trzy godziny snu, godzina pisania i znowu trzy godziny snu.

Rysunek pokoju, w którym powstawała powieść znalazł się w uroczej książce, “Uzak Dağlar ve Hatıralar” (Góry odległe i wspomnienia). To wybór kilkuset stron z notatników tureckiego Noblisty, który ukazał się w Turcji w zeszłym roku.

Notatki obejmują lata 2009-2021. Pamuk okazuje się być świetnym rysownikiem....

Odpoczywam. Coś tam czytam, coś tam piszę, ale głównie to jeżdżę na rowerze i śpię. Do pisania o książkach wrócę, ale potrzebuję tymczasowo innych przestrzeni. Za to nasz rzeczny "El mariachi", czyli Michał Zygmunt Odra Sound Design (prawie) zakończył swoją podróż! Kilka słów od Michała: - 40 dni zajęło mi przepłynięcie ze wschodu na zachód, z Bugu na Odrę. 1300 kilometrów, drewnianą łódką. W słońcu, deszczu, śniegu i wietrze. Każdy dzień zaczynałem od suszenia śpiwora, potem chwytałem wiosło, otwierałem żagiel, czasem niewielki silnik. Bug, Wisła, Brda, Noteć, Warta i moja...

Sven Lindqvist, “Już nie żyjesz. Historia bombardowań” w przekładzie Ewy Wojciechowskiej i "Idiomy. Eseje" Elizy Kąckiej to dwie książki, które w Wyborczej online polecam Wam na Majówkę. A co polecają Górna Ogląda i Nogaś na stronie? Uzasadnienia i wybory - kierunek klikania TUTAJ

Michał Zygmunt donosi ze swojej rzecznej trasy: Jestem na Warcie, wróciło słońce, czuć rwący nurt pod wiosłem. Jeszcze 500 kilometrów do końca rejsu. Mimo zmęczenia, bólu rąk od wiosła, brudu, spalonej słońcem skóry, niewyspania zaczynam myśleć o tym czy chcę kończyć tę podróż. Codzienność, składanie śpiwora, gotowanie kawy, całodniowe płynięcie, rozstawianie i składanie żagla, rumanie wiosłem, a jedynym problemem jestbyć zimny deszcz, bądź wiatr który wieje w twarz. ugotowany na przenośnej kuchence obiad, nocne ognisko i całonocny plusk bobrowych ogonów. Znikają wojny, inflacja,...