Pierwsze randki, "kubańskie" Miami, udana powieść kandydatki do Nobla i być może najlepszy polski debiut prozatorski roku. Książki, które polecam na długi, sierpniowy weekend. *** Na drugiej randce chwytał mnie za dłoń, na trzeciej planował wspólne wakacje. Jego koszula była śnieżnobiała, nowy motocykl pełen bajerów, a klucze do mieszkania dałby pewnie na czwartym spotkaniu, ale nagle zniknął. Nie odpisał na wiadomość. Jak to mówią randkowicze - "zghostował". Zaskoczenie? Skąd. To codzienność randkowicza w XXI wieku. O codzienności randek, choć często na przykładzie niecodziennych...

Książki na Majówkę? Proszę bardzo, ale zacznijmy od tego, że mam czytelnika. Czytelnika, który śledzi moje teksty i wpisy na platformach społecznościowych. Gdy napisał "fajnie wyglądasz", pomyślałem: to miłe. Gdy napisał "dobry look", pomyślałem: to miłe. Gdy napisał: "schudłeś wg mnie", pomyślałem: wal się. Pan Maciej nie odpuścił. Zapytał "ile". Osłupiałem. Na tym jednak się nie skończyło. Po opublikowaniu zdjęcia rowerowego licznika (przejechałem 133 km), napisał: "widzę, że ostro się wziąłeś za siebie". Kilka dni później, po zdjęciu w kasku rowerowym, zapytał: "kilogramy...

Barbara Ehrenreich zachwyca w tej książce odważnymi tezami, bezkompromisowym pisaniem i zdaniami, które aż chce się zapisywać w kajeciku. To książka o tym, że możemy się starzeć bez ciągłej walki o przedłużenie sobie życia. "W miarę jak kurczy się czas, który mi pozostał, każdy miesiąc i każdy dzień staje się zbyt cenny, żeby go spędzać w pozbawionych okien poczekalniach i pod nadzorem zimnych maszyn", pisze Ehrenreich - dziennikarka z doktoratem z biochemii. "Z przyczyn naturalnych" to summa przekonań Ehrenreich, opowieść o tym, że nasza śmierć nie jest czymś, czemu musimy się...

Czy to wieloryb na okładce, czy obietnica „klimatycznej i zabawnej powieści” - trudno powiedzieć, co sprawiło, że spośród stosu wakacyjnych propozycji lekturowych zdecydowałem się na książkę Johna Ironmongera. Otworzyłem i… wpadłem jak śliwka w kompot.

W St. Piran, niewielkiej kornwalijskiej wiosce, do dzisiaj opowiadają, „jak pewnego dnia morze wyrzuciło na brzeg nagiego mężczyznę”. Tego dnia nie tylko nagi i nieprzytomny facet był anomalią w dość nudnym życiu kilkuset mieszkańców St. Piran. U wybrzeża pojawił się też wieloryb.

„Niektórzy w wiosce twierdzą, że pamiętają każdy szczegół, jakby...

Zapewne spotkaliście się w mediach społecznościowych z filmami, na których ludzie różnych profesji opowiadają o sobie, zaczynając od zdania: “Jestem [tu pada jakieś określenie], więc to oczywiste, że…”. Jestem dziennikarzem, więc to oczywiste, że… Spróbujmy wspólnie uzupełnić to zdanie. Pozwolicie, że zacznę: “Jestem dziennikarzem, a więc to oczywiste, że śledzę newsy”. Co pomyśleliście? Zdradźcie w komentarzach. - Jestem dziennikarką, a więc to oczywiste, że wykorzystuję swój zawód, by opisywać życie tych, których nie zauważasz. Myślę, że tak mogłaby powiedzieć Barbara Ehrenreich,...

Kto jest nominowany i za co? Jak układają się decyzje jury? Czy słusznie, że nie ma “Empuzjonu” Olgi Tokarczuk? Kogo brakuje? A kto jest - dla mnie - zaskoczeniem na tej liście? Niemal na każde z tych pytań staram się odpowiedzieć w artykule dla serwisu Pasje. Klik, klik.

Oto jest! Lista 20 nominowanych do Nagrody Literackiej NIKE za rok 2022!

- Andrzej Bieńkowski, "Trzymałem węża w garści", Prószyński i S-ka

- Wiktoria Bieżuńska, "Przechodząc przez próg, zagwiżdżę", Cyranka

- Anna Bikont, "Cena. W poszukiwaniu żydowskich dzieci po wojnie", Czarne

- Konstanty Gebert, "Ostateczne rozwiązania. Ludobójcy i ich dzieło", Agora

- Mateusz Górniak, "Trash story", Korporacja Ha!Art

- Olga Górska, "Nie wszyscy pójdziemy do raju", Drzazgi

- Sabina Jakubowska, "Akuszerki", Relacja

- Jarosław Kurski, "Dziady i dybuki. Opowieść dygresyjna", Agora

- Natalia Malek, "Obręcze", WBPCiAK

- Tomasz S. Markiewka, "Nic się nie działo. Historia życia mojej babki",...

Joan Didion to religia. Czytanie Didion to dla mnie doświadczenie nieomal religijne, a “Biały album” to coś na kształt Biblii tego wyznania. Budzi zachwyt, ale i nieufność. Jak to Księga. Od 1979 roku, gdy ukazało się pierwsze wydanie tej uważanej za najważniejszą książkę amerykańskiej dziennikarki, minęło już sporo czasu. Niektóre tematy podejmowane przez Didion i prezentowane przez nią sposoby patrzenia na świat wciąż fascynują i sprawiają, że na nowo możemy przemyśleć obraz epoki, o której traktuje ta wspaniała książka. Niektóre zaś drażnią i uruchamiają we mnie nieczułego wobec...

- A potem Matilda rozpadła się na kawałki. Minęło lato, kobieta nie miała wciąż pieniędzy na nagrodę za informacje o losie jej córki, Ramony Morgan. Chciała uzbierać 10 tysięcy kanadyjskich dolarów. Zimą stan konta będzie pokazywał 1500 dolarów. Gdyby Ramona była córką białych, najlepiej uprzywilejowanych rodziców z dużego miasta czy jego okolic, potrzebna kwota nie byłaby problemem. Steve Carpenter spod Vancouver wyznaczył pięciokrotnie wyższą nagrodę za odnalezienie swojej córki, Melanie. Jej zaginięcie było głównym tematem kanadyjskich wiadomości, a w poszukiwaniach wzięły udział...

Szkoda, że Didion nie mogła opisać własnej śmierci. Przeszła mi przez głowę ta myśl podczas lektury “Błękitnych nocy”, w których amerykańska ikona dziennikarstwa opowiada o śmierci swojej córki. W “Roku magicznego myślenia” mierzyła się ze śmiercią męża i żałobą po nim. Jak sama pisała, zmagała się z “doświadczeniem całkowitej bezsensowności”. W “Błękitnych nocach” to doświadczenie do niej powraca, ale zdaje się być jeszcze bardziej - o ile “całkowitość” i “bezsens” można stopniować - pochłaniające. W końcu śmierć dziecka jest czymś, czego większość z nas zamierza nie dożyć. “Opowiadamy...